Saopćenje za javnost i medije - 11.jula 2018.

11.jula 2018.godine navršit će četiri godine otkako su azerbejdžanski građani, Dilgam Asgarov i Shahbaz Guliyev odvedeni u pritvor, a Hasan Hasanov na brutalan način ubijen dok je obilazio groblja svojih rođaka u Kalbadžaru, oblast Republike Azerbejdžana, okupirane od strane Republike Armenije.

Dilgam Asgarovu „izrečena je doživotna kazna“ a Shahbaz Guliyev je „osuđen na 22 godine“ u okviru izmišljenog kriminalističkog slučaja od strane nezakonitog separatističkog entiteta, kojeg je uspostavila Armenija nad okupiranim teritorijama Azerbejdžana.

Kao što je poznato, Armenija je započela rat upotrijebivši silu protiv Azerbejdžana, okupirala gotovo jednu petinu teritorije, uključujući i Nagorno-Karabah oblast i sedam okolnih općina, izvršila etničko čišćenje nad okupiranim teritorijama, protjeravši na stotine hiljada Azerbejdžanaca iz njihovih domova, te je počinila i druge užasne zločine tokom sukoba. Međunarodna zajednica je najoštrije osudila upotrebu vojne sile protiv Azerbejdžana, i okupaciju teritorija Azerbejdžana, što je i izraženo rezolucijama Vijeća Sigurnosti Ujedinjenih Nacija 822 (1993), 853 (1993), 874 (1993) i 884 (1993), na taj način odbacujući bilo kakvu akciju koja narušava suverenitet i teritorijalni integritet Azerbejdžana, i odbijajući da prizna da je situacija, nastala kroz takve aktivnosti, zakonita.

Nezakoniti separatistički entitet, koji je „osudio“ građane Azerbejdžana, odnosi se na Armeniju, kao „Nagorno-Karabah Republika“. Poriče  bilo kakvo međunarodno priznanje i, u suštini, nalazi se pod vlašću i pod kontrolom Armenije.

Fotografije D.Asgarova i S. Guliyeva prije i poslije nezakonite zatvaranja, dokazuju da su oni podvrgnuti neljudskim uvjetima u zarobljeništvu. Uprkos Ženevskoj Konvenciji iz 1949.godine koja zabranjuje uzimanje talaca i zahtijeva humano ophođenje prema civilima tokom oružanih sukoba, Armenija nastavlja da ignoriše pozive Azerbejdžana da ispoštuje propise i principe međunarodnog ljudskog prava, i oslobodi civile.

Kao rezultat agresije od strane Armenije, D.Asgarov i S.Guliyev su protjerani sa svog rodnog zemljišta od 1993.godine. Čežnja za domom, koja je trajala više od 20 godina, dovela ih je do očajničkog čina da posjete svoju okupiranu zemlju, i u tom smislu, njihova želja da posjete svoje domove kao i groblja njihovih roditelja, je razumljiva. Na taj način, njihovo nezakonito hapšenje, i tvrdoglavo odbijanje Armenije da ih oslobodi, prouzrokovalo je patnju njihovim rođacima i opravdno ogorčenje naroda Azerbejdžana.

Nečovječna i nikako konstruktivna pozicija Armenije narušava mirno rješavanje konflikta. Držanje D.Askerova i S.Guliyeva u zarobljeništvu je samo još jedna u nizu ciljanih armenskih manifestacija dobro poznatih kao politika etničkog čišćenja, koja ima za cilj konsolidaciju rezultata agresije i okupiranih teritorija Azerbejdžana, i spriječavanje stotine hiljada Azerbejdžanaca da iskoriste svoje pravo povratka svojim domovima, iz kojih su nasilno protjerani, kao i pravo na život, slobodu i sigurnost.

Strana Azerbejdžana je protiv politizacije ovog slučaja, i očekuje od  Međunarodne zajednice da  neće biti indiferentna prema sudbini D.Asgarova i S. Guliyeva koji su u zarobljeništvu pogođeni velikim brojem zdravstvenih problema, i da će preduzeti potrebne mjere koje će uticati na to da Armenija odmah oslobodi nevine građane i da im pomogne da se ujedine sa svojim porodicama.